Ο Ευθύμης Κοτίτσας παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο Deportes24 και την Σοφία Καρακασίδη μιλώντας για την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής καθώς και για το επάγγελμα του ατζέντη το οποίο έχει αποφασίσει να ακολουθήσει μετά την απόσυρση του από την ενεργό δράση.
Από ποδοσφαιριστής… ατζέντης ποδοσφαιριστών!
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, Ευθύμης Κοτίτσας μπορεί να έχει «κρεμάσει» εδώ και χρόνια τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ωστόσο παραμένει στον χώρο του ποδοσφαίρου προσφέροντας από άλλο πόστο, αυτό του ατζέντη.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Deportes24, αναφέρθηκε στην ποδοσφαιρική του καριέρα καθώς και στην τωρινή του ενασχόληση με τους ποδοσφαιριστές δίνοντας μια… γεύση της καθημερινότητας ενός ατζέντη ενώ εστίασε ιδιαίτερα στην προσοχή που πρέπει να δίνεται στις ακαδημίες και στους νέους παίκτες.
Η συνέντευξη του Ευθύμη Κοτίτσα στο Deportes24:
Λίγα λόγια για την ποδοσφαιρική σου καριέρα.
«Η αλήθεια είναι πως στην αρχή ξεκίνησα με μπάσκετ αλλά στην πορεία με κέρδισε το ποδόσφαιρο. Στα 11 μου χρόνια εντάχθηκα στις ακαδημίες του Ρότσα. Στα 14 μου πήγα στις ακαδημίες του Ολυμπιακού όπου οι άνθρωποι που με επέλεξαν και και επί τη ευκαιρία θέλω να τους ευχαριστήσω μέσα από αυτή τη συνέντευξη, ήταν οι Παύλος Βασιλείου και Μίλτος Κουμαριάς. Επίσης, άνθρωποι που με πίστεψαν ήταν οι Πέτρος Μίχος και Βασίλης Καραπιάλης. Στον Ολυμπιακό, έκατσα για τέσσερα χρόνια και πέρασα από παιδικό, εφηβικό και την ομάδα νέων με την οποία και είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα το οποίο ήταν και το πρώτο σε ότι αφορά την κατηγορία των νέων. Είχα κάνει και προπονήσεις με την μεγάλη ομάδα όπου προπονητής ήταν ο αείμνηστος Νίκος Αλέφαντος. Μετά, πήγα στον Ιωνικό όπου και υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο. Στη συνέχεια, πέρασα από Ξάνθη, Ολυμπιακό Βόλου, Λεβαδειακό, Καβάλα, Αστέρα Μαγούλας, Ηρακλή Ψαχνών, Νίκη Βόλου και Φωστήρα. Σε ηλικία 21 χρονών είχα πάει και για δοκιμαστικό στη Γαλλία και στην Μετς αλλά τότε προέκυψε πρόταση από την Ξάνθη και προτίμησα να γυρίσω πίσω. Αν σκεφτόμουν πιο ώριμα θα επέλεγα να το κυνηγήσω περισσότερο και να δοκιμάσω την τύχη μου εκεί».
Ποια ομάδα ήταν… σταθμός στην καριέρα σου και ένιωσες πως έπαιξες το καλύτερο ποδόσφαιρο;
«Στον Ιωνικό έπαιξα το καλύτερο ποδόσφαιρο της καριέρας μου. Τότε για να παίξει κάποιος σε τέτοια ηλικία ήταν πάρα πολύ δύσκολο, υπήρχαν πολύ μεγαλύτερα μπάτζετ και ο ανταγωνισμός ήταν τεράστιος. Ο Βαγγέλης Βλάχος μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία σε ηλικία 18 χρονών και θα ήθελα να τον ευχαριστήσω δημόσια για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε.».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο απωθημένο της ποδοσφαιρικής σου καριέρας;
«Το μεγαλύτερο μου απωθημένο από το ποδόσφαιρο είναι ότι όταν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για να πάρω μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα, αυτό δεν συνέβη ποτέ για διάφορους λόγους και εξωτερικούς παράγοντες. Είχαν γίνει λάθος χειρισμοί και εγώ τότε λόγω ηλικίας δεν γνώριζα πως έπρεπε να το διαχειριστώ με αποτέλεσμα να μην προχωρήσει η μεταγραφή μου και έτσι μου μένει και το παράπονο πως δεν αγωνίστηκα στο πιο υψηλό επίπεδο. Επίσης, απωθημένο μου έχει μείνει ότι δεν κατάφερα να αγωνιστώ στην Εθνική ομάδα που είναι η ύψιστη τιμή για κάθε ποδοσφαιριστή παρά το γεγονός ότι πέρασα από όλες τις μικρές εθνικές ομάδες».
Ποια είναι η μεγαλύτερη νίκη που έχεις… πανηγυρίσει περισσότερο;
«Θα ξεχωρίσω δυο νίκες. Η πρώτη ήταν κόντρα στην ΑΕΚ, το 0-1 στο ΟΑΚΑ το 2005 με 65.000 κόσμο. Σε αυτό το ματς αν κέρδιζε η ΑΕΚ πιθανότατα και θα κατακτούσε το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν. Η δεύτερη νίκη που ξεχωρίζω είναι αυτή κόντρα στον Παναθηναϊκό το 2006 στο ίδιο γήπεδο, με σκορ 0-2 στην αρχή του πρωταθλήματος».
Μετά από την απόσυρση σου από την ενεργό δράση παρέμεινες στον χώρο του ποδοσφαίρου από άλλο πόστο, αυτό του ατζέντη. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιλέξεις το συγκεκριμένο επάγγελμα;
«Η αλήθεια είναι ότι σταμάτησα απότομα το ποδόσφαιρο και αποτραβήχτηκα εντελώς από τον χώρο για δυο χρόνια. Ουσιαστικά μπήκα ξανά στον χώρο εντελώς ξαφνικά μετά από συζήτηση που είχα με παλιούς μου συμπαίκτες. Ο λόγος που με έκανε να ασχοληθώ με αυτό το επάγγελμα ήταν γιατί ήθελα να βοηθήσω μέσα από την δική μου προσωπική εμπειρία και τα λάθη μου κυρίως νέα παιδιά και να τους κατευθύνω όσο πιο καλά μπορώ σε αυτό που έχουν επιλέξει και αγαπούν να κάνουν, το ποδόσφαιρο. Πάντα μου άρεσε να προσφέρω και να βοηθάω σαν άνθρωπος με στόχο να κάνω και τους γύρω μου καλύτερους».
Ποιες είναι οι καθημερινές υποχρεώσεις ενός ατζέντη;
«Καταρχάς είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι ατζέντης ποδοσφαιριστών και είναι τελείως διαφορετικό από το να είσαι ποδοσφαιριστής. Έχεις άλλες υποχρεώσεις. Να τρέξεις για τους παίκτες, να κάνεις συναντήσεις, να κλείνεις συμφωνίες. Θέλει μεγάλη υπομονή και γερό στομάχι σε καθημερινή βάση. Μάλιστα, δεν φαίνεται ποτέ η δουλειά που κάνεις και πολλές φορές μπορεί να μην εκτιμηθεί κιόλας».
Οι γνωριμίες και το ποδοσφαιρικό παρελθόν είναι το άλφα και το ωμέγα για αυτή την δουλειά;
«Θα έλεγα πως ναι είναι πολύ σημαντικά και αυτά τα δυο που ανέφερες αλλά εξίσου σημαντικό είναι να το κυνηγάς και να το προσπαθείς και εσύ από μόνος σου, να μην απογοητεύεσαι και να στοχεύεις στο να κάνεις καθημερινά γνωριμίες και επαφές στον χώρο. Δε γίνεται να κάθεσαι και να περιμένεις να γίνουν πράγματα από μόνα τους γιατί είναι μια δουλειά που απαιτεί συνεχές τρέξιμο και πρέπει να είσαι μέσα στην μέρα διαθέσιμος για οτιδήποτε προκύψει. Θέλει πολύ μεγάλη υπομονή, γερό στομάχι, να είσαι και να διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις με στόχο το καλύτερο για τους ποδοσφαιριστές σου και τις ομάδες. Είναι μια δουλειά που δεν… φαίνεται η δουλειά πάντα που κάνεις προς τα έξω. Θέλει πολλή επιμονή, να μην το βάζεις ποτέ κάτω και όσες αναποδιές να σου παρουσιάζονται εσύ να συνεχίζεις. Αν αγαπάς το ποδόσφαιρο, είναι μια θέση από την οποία μπορείς να προσφέρεις».
Ένας ατζέντης έχει συχνή επαφή με τον ποδοσφαιριστή; Ποιες είναι οι συμβουλές που δίνεις ειδικά στους νέους παίκτες;
«Ναι, ένας ατζέντης έχει συχνή επαφή με τον ποδοσφαιριστή του. Εγώ αυτό δεν το είχα ποτέ και είναι κάτι που δεν μου άρεσε. Η αλήθεια είναι πως θέλει ισορροπία το συγκεκριμένο κομμάτι. Ναι μεν να έχεις επικοινωνία αλλά ούτε πολύ συχνή ούτε αυτό που λέμε αραιά και που. Ο παίκτης έχει την ανάγκη να ξέρει πως έχει έναν άνθρωπο που πραγματικά ενδιαφέρεται γι’ αυτόν. Στα νέα παιδιά αυτό που τονίζω είναι πως χωρίς σκληρή δουλειά και θέληση δεν γίνεται να πετύχεις στον χώρο. Γιατί ο χώρος είναι δύσκολος και για να… ξεχωρίσεις θα πρέπει να το προσπαθείς καθημερινά».
Ποια είναι η… συνταγή επιτυχίας όταν είσαι ποδοσφαιριστής και έχεις ως στόχο να αγωνιστείς στο υψηλότερο επίπεδο;
«Η συνταγή επιτυχίας για να αγωνιστείς στο πιο υψηλό επίπεδο είναι πρώτα απ’ όλα να πιστεύεις στον εαυτό σου και να δουλεύεις σκληρά καθημερινά. Χωρίς δουλειά δεν γίνεται τίποτα. Οι παίκτες πρέπει να βάζουν στόχους και να μην το βάζουν ποτέ κάτω σε δυσκολίες και απογοητεύσεις που θα έρθουν. Θέλει ποδοσφαιρικό θράσος εκτός από το ταλέντο και μεγάλη ψυχική δύναμη για να… αντέξεις στην ουσία σ΄έναν χώρο που είναι αρκετά ανταγωνιστικός».
Αρκετοί υποστηρίζουν πολλές φορές οι μάνατζερ… φουσκώνουν τα μυαλά των ποδοσφαιριστών.
«Ισχύει αυτό που λένε. Ναι πολλές φορές οι μάνατζερ φουσκώνουν τα μυαλά των παικτών αλλά πολλές φορές και οι ποδοσφαιριστές έχουν μερίδιο ευθύνης. Πολλές φορές και το περιβάλλον του ποδοσφαιριστή επηρεάζει καταστάσεις. Ο παίκτης πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στον μάνατζερ του και να υπάρχει μεταξύ τους μια υγιής σχέση».
Η άποψη σου για τις ακαδημίες στην Ελλάδα και το κατά πόσο αξιοποιούνται.
«Από κάποιους ανθρώπους και ομάδες γίνεται προσπάθεια αλλά στην ουσία δεν αξιοποιούνται οι ακαδημίες στην Ελλάδα. Κανονικά θα έπρεπε να είναι το πρώτο και κύριο μέλημα των ομάδων να εστιάζουν στις ακαδημίες και να κοιτάνε το πως μπορούν να επενδύσουν και να αξιοποιήσουν τα παιδιά. Πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στα νέα παιδιά των ακαδημιών. Η έννοια της ακαδημίας είναι να βγουν παίκτες οι οποίοι θα στελεχώσουν σε βάθος χρόνου τις πρώτες ομάδες».
Γιατί οι ομάδες αποφεύγουν να χρησιμοποιούν σε μεγάλο βαθμό παίκτες ακαδημιών;
«Γιατί δεν υπάρχει υπομονή. Θέλουν πάντα το σίγουρο και αποφεύγουν να βασίζονται στα νέα παιδιά. Δεν πρέπει να βλέπουμε με απαξίωση τον Έλληνα παίκτη κι ο ίδιος όμως θα πρέπει να είναι ταπεινός και ρεαλιστής. Πρέπει να καταλάβουμε πως όσες μεγάλες επιτυχίες έχουν σημειώσει οι ελληνικές ομάδες είναι επειδή είχαν έντονο ελληνικό στοιχείο. Ο Έλληνας παίκτης έχει περισσότερο φιλότιμο και γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα του ποδοσφαίρου».
Θεωρείς πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει η… υπομονή προσαρμογής ενός νεαρού ποδοσφαιριστή στην ενδεκάδα μιας μεγάλης ομάδας;
«Ξεκάθαρα ναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει και υπομονή από τον κόσμο των μεγάλων ομάδων γιατί έχουν υψηλές απαιτήσεις και αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μόνο οι νίκες και το πρωτάθλημα. Επίσης, οι ομάδες δεν πρέπει να βάζουν τους παίκτες των ακαδημιών μόνο όταν βγαίνουν εκτός στόχων αλλά να τους αξιοποιούν επειδή πραγματικά τους πιστεύουν και όχι κατ΄ανάγκη. Να μην τους καταδικάζουν μετά από ένα κακό ματς αλλά από την άλλη πρέπει και όταν δοθεί η ευκαιρία σε έναν νεαρό ποδοσφαιριστή, να την αρπάξει από τα μαλλιά και να δώσει τον καλύτερο του εαυτό».
Για το γεγονός πως πολλές φορές οι ομάδες βάζουν στον… πάγο νεαρούς παίκτες μετά από ένα κακό ματς.
«Στην Ελλάδα αντί να στηρίξουμε τα νέα παιδιά και να τους δείξουμε εμπιστοσύνη κάνουμε το αντίθετο γιατί δυστυχώς οι ομάδες θεωρούν πως δεν υπάρχει χρόνος καθώς το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το αποτέλεσμα. Αν στα νέα παιδιά που έχουν ταλέντο δίναμε την απαιτούμενη προσοχή και χρόνο συμμετοχής όλα θα ήταν διαφορετικά. Στην ουσία είναι παιδιά. Θέλουν χρόνο προσαρμογής και μόνο μέσω αυτής θα εξελιχθούν. Σίγουρα και οι ίδιοι πρέπει να δουλέψουν για να τους δοθεί η ευκαιρία αλλά όταν αυτή έρθει, δεν θα πρέπει στο πρώτο λάθος να τους καταδικάζουμε αλλά να τους στηρίζουμε και να τους βοηθάμε να εξελιχτούν. Όλοι κάνουμε λάθη πόσο μάλλον ένα νέο παιδί που ξεκινάει για να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα».
Θεωρείς πως ευθύνονται αποκλειστικά οι ομάδες ή πως έχουν και οι παίκτες μερίδιο ευθύνης;
«Ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας αλλά και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής πρέπει να έχει ως κύριο μέλημα του την πρόοδο του και την εξέλιξη του και να μην τον ενδιαφέρει περισσότερο το φαίνεσθαι. Να μην αποπροσανατολίζεται από τον στόχο του και να μην ξεχνάει τον πραγματικό κόσμο».
Σου λείπει το ποδόσφαιρο;
«Βασικά, αυτό που μου λείπει είναι η διαδικασία της προπόνησης, η προετοιμασία όλης της εβδομάδας από το ξενοδοχείο που μένεις με την αποστολή μέχρι και τον αγώνα. Επίσης όλη αυτή η ένταση του γηπέδου, η αποθέωση από τους υποστηρικτές σου, οι αποδοκιμασίες από τους αντίπαλους φιλάθλους και γενικά όλη αυτή η ατμόσφαιρα του γηπέδου. Αν δεν το ζήσει κάποιος μέσα από τον αγωνιστικό ως ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να το καταλάβει».
Για την κατάθλιψη στους ποδοσφαιριστές.
«Θεωρώ ότι όλοι οι παίκτες όταν σταματήσουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε είναι πολύ πιθανόν να το περάσουν. Οι επαγγελματίες παίκτες έχουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και ουσιαστικά η κάθε μέρα τους περιστρέφεται γύρω από το ποδόσφαιρο. Όλη τους η ζωή είναι γύρω από αυτό. Έχεις μαθει σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής που όταν σταματήσει αυτό παύει να υπάρχει. Πρέπει να αλλάξεις συνθήκες ζωής και να προσαρμοστείς σε νέα καθημερινότητα, Θεωρώ ότι πέρασα φάση κατάθλιψης και όταν αποσύρθηκα ήταν ακόμα πιο δύσκολο κυρίως για κάποια πράγματα που δεν κατάφερα και μου μένει ακόμα αυτή η πικρία. Γιατί όταν εγώ ξεκίνησα τη διαδρομή μου ήθελα να φτάσω στο υψηλότερο σκαλί και επειδή δεν το κατάφερα ένιωσα ότι απέτυχα ως παίκτης. Είχα περισσότερα πράγματα να δώσω και δεν κατάφερα να εκπληρώσω αυτά που ήθελα ως ποδοσφαιριστής είτε λόγω δικών μου λαθών είτε λόγω λάθος επιλογών. Το πιο σημαντικό όταν παίζεις ποδόσφαιρο αλλά και όταν αποσύρεσαι είναι να μην αλλοιώσεις ποτέ τον χαρακτήρα σου και αυτό είναι κάτι που δεν το διαπραγματεύομαι για αυτό και έμεινα αναλλοίωτος στον χώρο».
Θεωρείς πως το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει κάνει βήματα… μπροστά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;
«Όχι. Θεωρώ πως παλιά ήταν καλύτερο το επίπεδο. Δεν αξιοποιήσαμε στον βαθμό που θα έπρεπε την επιτυχία που είχε η εθνική ομάδα το 2004. Από αυτή την άποψη, δεν έχει αλλάξει κάτι. Θεωρώ πως ενώ θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα πράγματα και ενώ υπήρχαν και οι κατάλληλες συνθήκες δεν τις εκμεταλλευτήκαμε ανάλογα».
Το σχόλιο σου για το φετινό πρωτάθλημα. Ποια ομάδα κατά τη γνώμη σου παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο και έχει το προβάδισμα… τίτλου.
«Αρχικά θεωρώ πως φέτος είναι το πιο αμφίρροπο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών.. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε πιο δυνατά από τους υπόλοιπους και έδειξε μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου ένα καλό πρόσωπο. Η ΑΕΚ από την άλλη, έχει πολύ μεγάλη ένταση στο παιχνίδι της και καλά τρεξίματα, πιέζει τον αντίπαλο πολύ και γενικά είναι μια ομάδα που δείχνει να ξέρει τι ζητάει μέσα στο γήπεδο. Έχει βοηθήσει το ότι πλέον παίζει στο δικό της γήπεδο, κάτι που δεν είχε τα προηγουμενα χρόνια κι όλο αυτό της έχει δώσει δυναμική. Ο Ολυμπιακός είχε δυο αλλαγές προπονητών, είχε πολλούς παίκτες και δεν υπήρχε κατανομή ρόλων και χημεία.Στα τελευταία ματς που έχει καταλήξει σε έναν σταθερό κορμό παικτών, η εικόνα του έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Ο ΠΑΟΚ είναι και αυτός από την πλευρά του μέσα στο… παιχνίδι όσο μένει κοντά βαθμολογικά. Πιστεύω πως όλα θα κριθούν στα πλει οφ όπου θα έχουμε πολύ δυνατές… μάχες. Δεν δίνω προβάδισμα σε κάποιον, θεωρώ πως και οι τέσσερις ομάδες έχουν τις πιθανότητες τους».
